1 Scorpions - In Trance
2 Ritchie Blackmore's Rainbow -Rainbow
3 AC/DC - T.N.T
4 Black Sabbath - Sabotage
5 AC/DC - High Voltage
6 ZZ TOP-Fandango
7 Thin Lizzy - Fighting
8 Aerosmith - Toys In The Attic
9 Uriah Heep - Return To Fantasy
10 Led Zeppelin - Physical Graffiti
by Elias Papadopoulos
Μέσα στο 1975 οι υπέρτατοι θεοί Rush έβγαλαν δύο δίσκους: το "Fly by Night" με το πασίγνωστο "Antthem" και τον ύμνο "By-Tor & the Snow Dog" και το "Caress of Steel", το οποίο είναι όχι μόνο το αγαπημένο μου από Rush αλλά και το πλέον αγαπημένο μου απ' όλη την δεκαετία του εβδομήντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης σημαντικοί δίσκοι που κυκλοφόρησαν μέσα στην χρονιά:
Eloy - Power and the Passion
Hawkwind - Warrior on the Edge of Time (εμπνευσμένο από τον συγγραφέα Michael Moorcock)
Budgie - Bandolier (το έπος του Ναπολέοντα)
Blue Öyster Cult - On Your Feet or on Your Knees (θρυλικό live θρυλικής μπάντας)
Nazareth - Hair of the Dog
UFO - Force It
Ted Nugent - Ted Nugent
...και σίγουρα ξεχνώ άλλους τόσους. Ως προς τα "πιο metal" το 1975 σηματοδότησε το δισκογραφικό ντεμπούτο του Ross the Boss (Manowar) με τους Dictators και την ίδρυση των Motörhead, Iron Maiden, Riot, Quiet Riot...
Γόνιμη χρονιά...
Γεια σου Baladeur !
ΔιαγραφήΌπως καταλαβαίνεις, οι δικές μου προτιμήσεις είναι πιο mainstream. Όταν ήμουν πιο νέος γούσταρα τα περίεργα, τα πιο extreme και πιο progressive. Με την πάροδο των χρόνων, τα γούστα μου κατευθύνονται σε πιο απλά πράγματα.
Τους Rush, αν και αναγνωρίζω την αξία τους και την επιδραστικότητά τους, δε μπορώ να τους ακούσω με τίποτα. Το ίδιο ισχύει και για τους Hawkwind.
Τους Budgie, τους έχω αρκετα ψηλά το '73, όμως το ΄75 δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά. Τους UFO τους έχω το '74 και θα τους δεις και το '76 αρκετά ψηλά. Όμως το Force it είναι λίγο πιο κάτω από τα 10 πρώτα.
Οι Nazareth, Nugent και Eloy είναι σημαντικοί αλλά λίγο πιο κάτω.
Οσο για τους BOC, μία αγαπημένη μπάντα, αλλά live δεν μπαίνουν. Οι πρώτες τους δουλειές πάντως δεν είναι από τις αγαπημένες μου.
Οσο για το νο1, τι να πω ? Μιλάμε για το πιο υποτιμημένο συγκρότημα στην ιστορία του χαρντ ροκ. Οι δουλειές τους από το '74 έως το ΄76 είναι κορυφαίες, οι κιθάρες παίρνουν φωτιά και η φωνή του Meine απλά συγκλονιστική. Στους στίχους το χαλάνε λίγο, αλλά δικαιολογούνται λόγω ξένης γλώσσας.